10 Mart 2010 Çarşamba

Yeni kararlar..

Bugün bir karar aldım..Evde olup hiçbirşey yapmamaya bir son veriyorum.Her sabah uyanıp bilgisayarımı açıyorum ve aynı çalıştığım günlerdeki gibi hayata dönüyorum..
Ne kadar kolaymış insanın rahata alışması...neredeyse öğlenlere kadar uyuması...bütün bir günü kızımla geçirdiğim saatler dışında neredeyse hiçbirşey yapmadan geçiriyomuşum bunu farkettim ve tekrar hayata dönmeye karar verdim.
Öyle çok şey var ki aslında anlatmak istediğim,yazıp yarın Derin'in okumasını istediğim..Bu blogu yazmaya başladıgımda aldıgım kararı bile uygulayamadıgımı farkettim..öyle çok ilk yazmayı kaçırmışım ki,çok kızıyorum kendime.Şimdi geriye döndüğümde tarihini hatırlayamadığım ama hafızamdan asla silinmeyecek,evde oldugum için tanıklık ettiğim bir sürü ilk...
Yine geçmişe dönmeden şimdiden başlamalı yazmaya..
Derin yaşının hemen 1-2gün sonrasında yürümeye ve hatta haftasına koşar adım yürümeye başladı..Evi karış karış keşif halinde son günlerde,merakla o dolap senin bu dolap benim kurcalayıp duruyo...Evin düzeni ayaklanmaya başladığımız ilk günden beri onun rahat ve tehlikeden uzak yürümesi için düzenlenmişti...ama....ne kadar tedbir alınsa da kazalar tam da burnunuzun dibindeyken bile gelip buluyomuş.. Derin'in doğduğundan beri en çaresiz kaldığımı düşündüğüm geceyi kandil gecesi yaşadık..Oturma odamızda beraber oyun oynuyorduk ta ki ben babamızın arabayı parkettiğini duyup kapıyı açmaya kalkana ve annecim baba geldi diyene kadar..10 saniye bile değil şangırtıyı duymam..odaya girdiğimde Derin önünde muhafazası olmayan tek camlı dolabı başıyla kırmış şekilde yerde yatıyodu...onu nasıl yerden aldım,camdan nasıl bir çğlık attım..evden nasıl çıktık,acile nasıl gittik....hepsi silmek istediğim kareler..Allah gerçekten melekleriyle koruyo bebekleri...bir mucize ki sadece başımızın içnde ve alnımızda küçük birer kesikle atlattık bu kazayı..Uykusuz geçen 2 gece...
Şimdi sadece başındaki kesiğin kabuğunun düşmesini bekliyoruz..gayet iyiyiz..
Bu kazanın hemen ertesi gün babamızı Dubai'ye gönderdik..ve hiçbirgidiş bu kadar dokunmamıştı..ne kuzuma,ne babamıza,ne bana..
Bu tip ufak kazalara alışmalı çok da korumacı anne-baba olmamalı dedi birçok arkadaşımız ama elde de değilki:(
Cumartesi sabahından beri de öksüren bir sümüklü böcek annesiyim:))Buna şükür diyorum o günden sonra..
Yeni bir sürü numaramız var..videolarını en kısa sürede yükleyeceğim..
Şimdilik bu kadar..
En fazla 1 hafta uzak olmak dileğiyle..

6 yorum:

mesecina dedi ki...

Çok geçmiş olsun, Allah beterinden saklasın. Yaşadığın paniği tahmin edebiliyorum, gerçekten melekler koruyor onları, herzaman da korusunlar inşallah.
sevgiler

Seyhan dedi ki...

güzel kararlar , sık sık yaz ve görüşelim bence, havalrda düzelmeye başladı evde kapalı kalmak çok sıkıyor, bu arada çok geçmiş olsun Derinciğime allah korumuş.. mpüyorum sizi

esra dedi ki...

Çok geçmiş olsun tatlı derine.İnşallah tekrarları olmaz. Sen başarmışsın hayata dönmeyi banada dua et bende başlayayım..aylar önce oğluma hamileyken açıp, bir kere yazı yazıp, söz verdiğim halde tekrar yazmadığım bir bloğum var(balbebegim.blogspot.com)Oğlum şimdi dört buçuk aylık emekleme çalışmalarına başladı istanbul atakentte oturuyorum .ismim esra.

Anne Duru dedi ki...

Merhaba mesecina,
Çok teşekkürler..Amin hepisini.
Seyhancım,
Aynı durumdayız sorma eve kapanıp kaldık..bi diğer derdimiz de bizim kuzuyu araba tutuyoo...ama n'olur buluşalım:)
Esra,
Hemen silkelen..inan öyle iyi geliyor ki..takibindeyim:)

AycA dedi ki...

yürü be arkadaşım:=)) iyi gelecek bu kararlar sana..

turkuaz kıyılar dedi ki...

Şimdi denk geldi ve okuyabildim, çok çok geçmiş olsun Derin bebişe...
ah bu gidişler, az mı yaşadım ama bebek olunca daha da bir koyuyor insana...Allah ayrılık yüzü göstermesin, sevgiler...